ای ذکر تو گلفروش بازار سخن/ رنگین ز تو برگ برگ گلزار سخن// اوصاف تو دیباچه مجموعه نطق/ توحید تو مشاطه رخسار سخن// زینت مدایح و زیب محامد حمد محمودی است جلت ذکره که حمدش زینت زبان و ثنایش زیب بیان است.
و راه محال سپردن ما را نبود حد شناسایی او. اللهم ابد دولته العالیه و خلد ملکته المتعالیه و احر سه بعینک التی لا ینام بالنبی و آله علیه و علیهم الصلوه و السلام الی یوم القیام.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات نسخه:
رکابه نویسی:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نستعلیق.
عناوین و نشانیها شنگرف(به جز رساله هفتم که نانوشته مانده)
برفراز برخی از جملات و یا کلمات خطوط شنگرف کوتاه،بین پارههای اشعار علامت سه نقطه مثلثی و یا چهار نقطه لوزی شکل شنگرف دیده میشود.
دارای آثار سطراندازی در اوراق نسخه.
دارد.
فرنگی نخودی آهار مهره با ته نقش بزرگ تاج و عبارت PICARDO و ستاره شش پر کوچک با نشان تجاری EFLGLI.
میشن نیلی با نقش ۹ گل در حاشیه و وسط، مجدول گرهی. قطر ۳/۲.
نام کتاب در برچسب کاغذی عطف «تحف و شیم عباسی ۸۳».
1
1
پایان نسخه هم دو سطر به خط مشجره با معادل حروف آن نوشته شده است.
دارای فهرست مندرجات مجموعه از احمد گلچین معانی.
1
1
1
3
ابتدای نسخه تملک فرهاد میرزا در ۲۴ ذیالحجه ۱۲۸۶ق. وی نوشته این نسخه از طرف امیالاسلام ملا لطفالله بن مرحوم ملا فتحالله به آقا عبدی هدیه شده است.(این تملک امضا ندارد اما خط و نوع نوشتن آن به خوبی نشان میدهد از فرهاد میرزاست).
هدیه نسخه در ۱۲۱۶ق. به عبدالعلی با مهر همراه است و یک سطر به خط مشجر که آن را پاک کردهاند.
خریداری کتابخانه پیش از سال ۱۳۲۰ش.
مهر بیضوی عبده الراجی عبدالعلی.
ماخذ فهرست: جلد ۱/۲۹، صفحه ۴۷-۴۸.
نک: تاریخ تذکرههای فارسی، ج ۱، ص ۶۸۷-۶۹۵؛ فهرستواره، ج ۳، ص ۱۹۱۴؛ ذریعه، ج ۱۲، ص ۹۵؛ دانشگاه اصفهان، ج ۱، ص ۱۰۰-۱۰۱؛ مجلس، ج ۲، ص ۲۳۲ و ج ۸، ص ۲۱۴-۲۱۶.
تذکره احوال و اشعار سعرایی است که از آغاز جلوس فتحعلی شاه قاجار (۱۲۱۲-۱۲۵۰ق) تا هفتمین سال سلطنت به مدح و ثنای او پرداختهاند. وقایع نگار در آغاز آن نوشته: «منتخب و لباب قصاید و قطعاتی که شعرای ملتزم رکاب و غیره از بدو طلوع نیر اعظم این دولت ابد مدت [فتحعلی شاه قاجار] الی حال تحریر که سال هفتم جلوس میمنت مانوس است به رشته نظم کشیده بر طبق عرض نهاده بودند با اسم و رسم شعرا و بسط و تفصیل قصاید و مقطعات و سبب نظم هر یک از درین سفینه معنی ثبت نموده، در ذکر اسامی شعرا به استثنای ملکالشعرا که به حسب شعر و اقتضای منصب بر سایر شعرا مقدم است تخلص منظور و به ترتیب حروف تهجی مسطور آمد» (ص ۳۶).