بررسی اثر مکمل کورکومین بر علایم بالینی، فاکتورهای التهابی و بیومارکرهای استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید
[پایان نامه]
کیانا مشاک
دانشگاه علوم پرشکی کاشان
۱۴۰۲
۵۹ص.: + ۱ لوح فشرده
دکترای تخصصی
پزشکی
مقدمه: آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی است که سیستم های مختلف بدن را درگیر می¬کند. شواهد متعددی مبنی بر ارتباط این بیماری با فاکتورهای التهابی و عوامل استرس اکسیداتیو وجود دارد. این مطالعه به منظور بررسی اثر کورکومین بر علائم بالینی و پاراکلینیکی مربوط به التهاب و استرس اکسیداتیو طراحی شده است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور انجام شد. در شروع مطالعه، 70 بیمار مبتلا به فرم فعال آرتریت روماتوئید به صورت تصادفی به دو گروه کورکومین و پلاسبو (هر گروه 35 نفر) تقسیم شده و به مدت 12 هفته تحت درمان قرار گرفتند.یافته ها: در نهایت داده های 66 نفر شامل 32 بیمار در گروه کورکومین و 34 بیمار در گروه پلاسبو مورد آنالیز قرار گرفت. در شروع مداخله و پس از 12 هفته ، بیماران از نظر علائم بالینی، فاکتور های التهابی و بیومارکر های استرس اکسیداتیو مورد ارزیابی قرار گرفته و مقایسه شدند. مشاهده شد که کورکومین به طور معناداری منجر به افزایش سطح SOD (003/0 > P) و کاهش نیتریک اکساید (003/0 > P) ، IL6 و TNF-α (001/0 > P) نسبت به گروه پلاسبو می شود.نتیجه گیری: طبق نتایج حاصل شده اگرچه کورکومین توانست باعث کاهش معنادار IL6 ، TNF-α و نیتریک اکساید و افزایش SOD شود اما از آن جایی که بر روی میزان فعالیت بیماری اثری نداشت به نظر می رسد که این دارو در حال حاضر نمی تواند جایگزین دارو های مرسوم در بیماران آرتریت روماتوئید شود اما می توان از آن به عنوان درمان کمکی استفاده کرد.کلمات کلیدی: آرتریت روماتوئید، کورکومین، فعالیت بیماری، استرس اکسیداتیو