/ گردآورنده گویا عبداللطیف تنهای پنجابی (د: ۱۱۱۶ق.)
قطع: ۱۵*۲۳سم. ۲۷۲گ. ۲۵س. در چهار ستون.
بیشتر آن باید شعرهای محمدبن حسام خوسفی باشد، گویا گردآوری عبداللطیف بن علی واعظ لطیفی بیرجندی که در ماه ع۱/ ۹۲۵ دو قصیده انوار القلوب خود را به انجام رسانده و در میانه این جنگ گذارده شده است باید کمینه سیزده باب در آن باشد، تذکره و جنگمانندی است.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات جلد:
نوع کاغذ:
نستعلیق.
عنوان و نشان شنگرف.
مقوایی، عطف تیماج مشکی.
سفید سمرقندی.
1
با فهرست در صفحه عنوان.
ماخذ فهرست: شماره ۲/ ج ۱، صفحه ۲۶۵.
نک: فرهنگ سخنوران، ۱۱۸و ۲۴۰؛ ذریعه، ۹/ ۱۷۹.
نخست مناجات و توحید است و در آن ترجیعبند هم هست و شعرهای از حسن حسینی، ابن عماد، عبداللطیف (تخمیس شعر امیرقاسم) و ابن حسام علی، آذری، سعدی، اوحدی، عطار، جامی، نجمالدین محمود عراقی، محمد مغربی، مولوی است.
الباب الثانی فی نعت النبی (و الائمه) شعرهای از محمدبن حسام، اوحدی، کاتبی، غیاثی، عماد، عبدعلی، آذری، خواجو، شمسالدین تبریزی، شیخ نعمت، سلیمی، حسان، طیب، مولوی، صابر، غباری، امیر سیدعلی، واعظ قاینی، با قصیده سرورالعین فی جواب نزهه الابصار فی معرفه البحور و الاشعار و صنایعها و بدایعها فی نعت سید المرسلین محمد (گویا از مولوی)، نظامی، حافظ، آتشی، محمدبن حسام، حسن سلیمی، میرحاج، مولانا علی قدس سره (فارسی) و حسن کاشی، مفاخر رازی، لطفالله نیشابوری (در ۷۸۶ق.) و قاضی شهابالدین کرمانی، امیر سیدعلی واعظ قاینی، غیاث.
با جامع التفریق لف و نشر ار مرتضایی، شتر حجره کاتبی، خواجو، غباری، بیانی، عبدعلی و جاوری (بحر طویل هر دو) و خسرو دهلوی، غواصی، عطار، بحر الابرار دهلوی، سلمان، فدایی، حسین واعظ سبزواری، طوسی، غیاث، مولانا نیشابوری، صدقی، علی سبزواری، با قصیده انوار القلوب که دو تا و هر دو از روی یکدیگر پیدا میشود از (نویسنده نسخه) عبداللطیف بن علی لطیفی واعظ بیرجندی (دانشگاه ۱۱۳/ ۲۵۹۱؛ ادبیات ۲۵۰) و اربعین حدیت از همو در منقبت علی (ع) به نظم فارسی، چند ولایتنامه ابن حسام، قصیده جامع الولایه کمال بن غیاث.
باب چهارم در مناقب فاطمه(ص).
باب پنجم در مناقب آل عبا.
باب ششم در مناقب امام حسن(ع).
باب هفتم در مناقب امام حسین(ع): شعرها از کاتبی، محمدبن حسام، افچنکی، عزیزی.
باب هشتم در مناقب زینالعابدین(ع): شعرها از ابن حسام.
باب نهم در مناقب رضا(ع): شعرها از آذری، ابن حسام، بینایی، سلیمی.
باب دهم در مناقب امام مهدی (عج).
باب یازدهم در مناقب و نسبنامه دوازده امام و چهارده معصوم: از خواجو، آذری، اب حسام با نسبنامه به نثر فارسی.
باب دوازدهم در موعظه و تنبیهات: شعرهای از ابن حسام، سلطان ولد، اختیارات امیر سیدعلی همدانی از اشعار عطار، مولوی، انتخاب از خاورنامه ابن حسام، سنایی، سعدی، پندنامه عطار، نعمهالله ولی، انصاری، شیخ نزاری، با نثر اللئالی علی(ع) ترجمه منظوم ابن حسام خوسفی (۳۹۵-۴۰۶) هر کلمهای در یک بیت یا مقدمه و خاتمه منظوم، سیصد کلمه علی(ع) به نظم ترجمه شده است (۳۹۵-۴۰۶) با جامع الفواید یوسفی (۴۰۷-۴۵۱) با علاج الامراض یوسف بن محمدبن یوسف طبیب یوسفی به نثر فارسی (۴۵۲-۴۵۵) و قصیده انوار الحکمه )ص۴۵۵) و نسخه تدبیر سفر (۴۵۵-۴۵۷) با غزلهای: وحید، سلطان حسین میرزا، بابر میرزا، تخمیس غزل: بنایی از نثاری، لطیفی از جامی، لطیفی از بنایی، خواجو از عبیدی، حافظ از ندیمی، امیرخسرو از بیاضی، حافظ از کرمانی و کازر و عزیزی، جامی از محمود، عصمت از فارغی، حافظ از شاه اسماعیل، جامی از فانی، کاتبی از احمد زرگر بیرجندی، جامی از امینی، آذری از زیبایی، شاهی از عاشقی، حافظ از وصفی، آذری از فصیحی، مخمس نسیمی، گزیدهای از دیوان حافظ، با ماکول و مشروب یوسفی به نظم (۴۵۲-۴۵۵) و نسخه تدبیر سفر به نثر فارسی (۴۵۵-۴۵۷).
باب سیزدهم در بیان غزلیات، شعرها از خسرو، جامی، نثاری، جامی، کاتبی، آذری، ابن حسام، قاسم انوار، شیخ محیی، شیخ احمد جام، عطار، مغربی، عبدالمجید، شاهی، عصمت، حکیمی، حفیظی، شاهی، بنایی، اوحدی، عماد، وحشی، سلمان، عراقی، خواجو، ثنایی، عطار، احمد جام، سعدی، شعرهای شوریده مداح، ناطقی، شیرازی، فردوسی، کمال فارسی، قانونی، عطایی، اشرف، وحیدی، سجاد، داعی، راجی، سوزنی، حمزه کوچک، نثاری، مومن هم در آن هست چنانکه در فهرست نونویس صفحه عنوان آمده است.