بسمله، شبی در کنجی نشسته در بروی اغیار بسته دیده اعتبار گشوده در ابداع بدیع تامل میکردم و خود را از جمله متفکرین در خلق سماوات و ارضین میشمردم و از صنایع بصانع انتقال میکردم در هر قطره بحری پیدا بود و در هر ذره آفتابی هویدا. گاهی به نظر تحقیق مشاهده عالم بالا میکردم و گاهی بدیده دقیق تماشای صنایع سفلی در این محل به خاطر رسید... .
...کان من الجن ففسق عن امر ربه مجموع این هیجده هزار هر یک را از جهت آنکه در و جلو بسیار هشت هزار عالم گفتهاند و توان گفت به طریق حکما که آن دو آخر یکی عقل است و یکی نفس و شناختن این مطلب به نحو دیگر هم جایز است لیکن ایراد کرده شد (ظ: نشد) تا باعث تطویل نگردد و الله اعلم بالصواب و الیه المرجع و المآب و السلام علی من اتبع الهدی.
بدون تاریخ و ذکر نام کاتب، تنها تاریخ ۱۲۳۶ق در ذل ش ۲۸ هست.
تزئینات جلد:
تیماج قهوهای.
1
1
2
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
یادداشتها و قطعات نظم و نثر و فقراتی منقول از دانشمندانی مانند حاجی ملا هادی سبزواری و تاجالدین منجم خوارزمی و نسبنامه مولوی، خلیل قزوینی و یادداشتهایی بدون تصریح به نام منقول عنه، موجود است.
در ص ۳۷۵ سطوری از محبوب القلوب از تصنیفات قطبالدین محمد بن شیخ علی الشریف الدیلمی اللاهیجی.
در کنار ص ۱۰ حاشیهای با نشان «احمد بن علی محمد الرشتی عفی عنه» دیده میشود.
روی آخرین صفحه نسخه یک نسخه طبی و چند دستور ختم است که از آن جمله یکی منقول از شیخ بهایی است درباره خواص سوره توحید.
ص ۹۳- ۹۲ مطالبی درباره عایشه گفته، تجملت تبلغت و لو عشت تفیلت.
ص ۱۴۶- ۱۴۴ بخشی از اسفار.
ص ۱۴۹- ۱۴۸ تاویلات عبدالرزاق کاشانی در تفسیر آیه «و اضرب لهم مثل اصحاب القریه اذجاءها المرسلون».
ص ۲۲۳- ۲۲۱، «فائده من کلام شیخ ابوالحسن خرقانی»، ص ۲۸۴- ۲۷۲ پراکندهها و فوائد.
در صفحات 355 تا پایان دفتر، یادداشتهایی در موضوعات پراکنده دیده میشود: ص 355. و من جمله القضایا الغربیه و الاحکام العجیبه المنسوبه الی مولانا و مولی الکونین علی بن ابیطالب...
ص 356. و هذا الوجود هو الاسم المکنون المخزون المشار الیه فی الحدیث المروی عن ابیعبدالله علیه السلام...
ص 356. منقول است از حضرت امیرالمومنین علیه السلام که سه سطر به طریق رمل نقطه نهند به شرط آنکه سطر دوم از سطر.
ص 357. المروی عن سیدنا رسول الله صلی الله علیه و الیه انه قال.
ص 359. و من الصلوات المندوبه صلوه ذات الرقاع عن ابی عبدالله علیه السلام قال اذا اردت امر افخذ.
این کتاب در پنج «مظهر» آمده که فهرست آن را به این ترتیب است.
1. مظهر اول در تقسیم عوالم کلیه به نزد اهل تصوف.
2. مظهر دوم در تقسیم عوالم به طریق حکماء و متکلمین.
3. مظهر سیم در تقسیم عوالم به مذهب اصحاب افلاطون.
4. مظهر چهارم در بیان مذهب ارسطاطالیس.
5. مظهر پنجم در بیان هیجده هزار عالم.
ماخذ فهرست: مجلد سوم، صفحه ۲۴۴۹-۲۴۵۰.
رسالهای است در تصوف از مولفی که تاکنون او را نشناختهام وی در آغاز نام نوشته خود را مظاهر انوار گذارده است.
وی در این کتاب سخن از جهانهای بیشمار به میان آورده و اعتقاد هر کیش را درباره شمارهها و نامهای آن یاد کرده است.
در آن از حکمه الاشراق سهروردی و شرح هیاکل دوانی و شیخ خواجکی شیرازی و رساله نظامیه و علامه شیرازی شارح حکمه الاشراق و دیگران نام برده است.