/ از: ابوسنان بن حاتم عبدالله بن سعد طائی شاعر عرب جاهلی (۶۰۰م.).
۱۲۱۶ق.
۱۵*۲۱سم. ۱۰۷گ. ۱۰س.
رزق الله حسون از روی نسخه موزه لندن با اضافه گزیدههایی دیگر به نقل از میدانی و ابوالفرج و نیز فریدریک شولتس آلمانی با مقدمه و ملاحظات آن را به چاپ رسانیدهاند (چاپ نخست در لندن به تاریخ ۱۸۷۲ق. و دوم در لایپزیک به سال ۱۸۷۸ق. چاپ شده). در لاهور نیز با شروح فیض الحسن سال ۱۸۷۸ق. چاپ شده معجم المطبوعات، ۷۳۰؛ دارالکتب، ۲/ ۱۳۶؛ معجم المولفین، ۳/ ۱۷۳.
1
2
بسمله، اخبرنا القاضی ابوالقاسم علی بن المحسن التنوخی قال انبا ابوعبیدالله... من بنی عبس فاحسنوا فقال: لعمرک ما اوضاع بنوا زیاد = ذمارا بینهم فیمن یضیع... .
... و ان لم اجد لنزیلی قری - قطعت له بعض اطرافیه. قد تم دیوان حاتم و اخباره و الحمد لله وحده فی غره شهر جمادی الاولی احد شهور سنه السادسه عشر بعد المائتین و الالف من الهجره النبویه علی صاحبها الصلوه و السلام.
اشعار ابوسنان به روایه قاضی تنوخی از مرزبانی.
از کاتب یاد نشده.
نوع خط:
تزئینات نسخه:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نسخ روشن.
صفحات مجدول به شنگرف بین ابیات به شنگرف خط کشی شده است.
فرنگی ضخیم آهاردار شکری.
تیماج نیلی ساده.
1
2
در صفحه قبل از آغاز نسخه ابیاتی بلیغ به تازی با مطلع: ایا ابنه عبدالله و ابنه مالک - و یا ابنه ذی البردین و الفرس الورد منسوب به حاتم طائی که خطاب به زوجه خود سروده است و در صفحه بعد از پایان قصیده الغسانیه ثبت شده با این مطلع:
ما کل یوم ینال المرء ما طلبا/ و لا یسوغ له المقدور ما وهبا
در حواشی برخی صفحات مطالبی به خط نستعلیق تحریر با قلم دیگری نوشته شده.