/ از: محییالدین محمد بن علی بن محمد طائی اندلسی، معروف به ابن العربی (-638ق)
ص ۳۵-۴۸.
؛ رقعی.13*23سم.180ص.25س.
1
2
و حسبنا الله و نعم الوکیل...و بعد یقول عبدالله الفقیر الی الله محمد بن علی بن محمد بن العربی...من کان له قلب او القی السمع و هو شهید، من انتقاص الی کمال...
...و هذا آخر ما بدقناه و بالحق انزلناه من هذه الرساله المسماه بالاتحاد الکونی فی حضره الاشهاد العینی بحضره الشجره الانسانیه و الطیور الاربعه الروحانیه.
همه رسالههای موجود در این مجموعه به یک خط و یک قلم و گویا حقرن 13ق کتابت یافته ولی تاریخ کتابت ندارد.
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع خط:
تزئینات جلد:
نسخ تحریری.
عناوین و سرآغازها با شنگرف ضبط شده است.
فرنگی ضخیم.
تیماجی زرشکی تیره.
ماخذ فهرست: مجلد چهارم، صفحه ۳۴۷۱.
این نسخه رسالهای است در اتحاد و وحدت مقامات اثبات و انسان کلی بر طبق اصلاحات خاصه.به طوری که از پایان دیباچه به دست میآید مولف این رساله را به نام صحر بن سنان ابی الفوارس نوشته است، و از زبان شجره کلیه مثلیه و مطوقه و رقاء عقاب، و غراب،(طیور اربعه روحانیه) سخن گفته است.