سنت معصومین(ع) که پس از قرآن کریم به عنوان دومین منبع اساسی کشف و تبیین معارف الهی دین اسلام می باشد، در عصر غیبت در مجموعه های روایی برای ما به یادگارمانده است در این میان شیخ صدوق به عنوان یکی از برجسته ترین دانشمندان قرن چهارم در جمع آوری این معارف ارزنده سعی کثیر و تلاش وافری نموده است که بدون شک شناخت دیدگاههای وی می تواند روشنگر زوایای دقیقی از مباحث فقهی و اعتقادی دین مبین اسلام باشد. در این راستا مجموعه حاضر به بررسی کتاب وی به نام من لایحضره الفقیه اختصاص یافته است که در قسمت اول به معرفی ابعاد شخصیتی این بزرگوار و قسمت دوم به بررسی روش تدوین این کتاب از حیث تدوین سند و تدوین متن پرداخته شده است که در نهایت می توان گفت این کتاب نه تنها در عصر خود بلکه در زمان حاضر نیز می تواند به عنوان مرجع مناسبی در فقه شیعه مورد استفاده قرار گیرد
ابنبابویه، محمدبن علی،۳۸۱ - ۳۱۱ ق. من لایحضره الفقیه -- نقد و تفسیر