عنوان پژوهش حاضر(بصیرت دینی در آموزه های علوی)است .در این تحقیق جایگاه و اهمیت بصیرت از دیدگاه حضرت امیر(ع)، عوامل و آثار نیک بصیرت و همچنین مبانی جهل و کوته بینی و پیامدهای ناگوار آن مورد بررسی دقیق قرار گرفته است.بیانات امیرالمؤمنین(ع)مبین آن است که اهل بصیرت فریفته دنیا نشده و با نگاه نافذ و بصیر به باطن آن نگریسته و با نگاه مقدمی به دنیا در جهت آخرتشان از آن بهره می گیرند .ارزش انسان وابسته به علم و معرفت و آگاهی است و ایمان ملازم با بصیرت، برای مؤمن کارساز است .از دیدگاه حضرت(تقوی)،(زهد)،(عبرت)،(تفکر)منشأ تعمیق بینش و آگاهی است و(دنیا طلبی)،(آرزوهای دور و دراز)،(هوا پرستی)منشا جهل و بی خبری و کوته بینی می باشد.از نتایج ارزشمند بصیرت،(عبرت آموزی)،(عزت آفرینی)،(آسان شدن دشواری ها)،(تشخیص حق و باطل)و(شجاعت و پایداری بر حق)است و در مقابل از پیامدهای مهلک عدم بصیرت(تردید)،(گمراهی)،(فتنه)و(سستی در تبعیت از فرامین خدا و رهبران الهی)می باشد.بررسی و تحلیل داده های تحقیق نشان می دهد که بصیرت در دیدگاه علی(ع)جایگاهی ممتاز در زندگی آدمی و جامعه دینی دارد و موجب تعالی و کمال دیدگاه انسان نسبت به خود و خالق و هستی می شود و تسریع و شتاب حرکت در مسیر حق را میسر می سازد .و فقدان این بینش باعث تزلزل و تردید و گمراهی گردیده و در نهایت زمینه بروز فتنه و حاکمیت نفاق و دورویی را در جامعه فراهم می آورد