نشانه شناسي به عنوان رشته يا ميان رشته اي دانشگاهي چندان از عمرش نمي گذرد. اما به عنوان رهيافتي معرفتي به حوزه ي هستي شناسي داراي قدمتي طولاني است كه از ارسطو بدين سو را در بر مي گيرد. سيبوك از معدود نشانه شناساني بود كه كوشيده ميان نشانه شناسي به مثابه رشته اي دانشگاهي از سويي و نشانه شناسي به مثابه نوعي هستي شناسي از سويي ديگر ارتباط دقيق و منسجمي برقرار سازد. پروژه سيبوك با اتكا به علومي نظير زبان شناسي، روانشناسي، مردم شناسي، هوش مصنوعي، جانورشناسي، ادبيات، زيست شناسي، فلسفه و ... مي كوشد مرز ارتباطي ميان نشانه و حيات را از نو مورد بازكاوي قرار دهد و كمبودهاي آن را برملا سازد. نكته ي مهم تر در كار سيبوك اين است كه او پا را از محدوده ي حيات انساني فراتر گذاشته و با اتكا به علم نشانه ها، كوشيده است تا رابطه ي ميان حقايق عميق انسان ها و ساير موجودات و عوامل را مشخص سازد.
عنوان اصلی: Thomas sebeok and the signs of life, ۲۰۰۱