بر اساس روایات پرشمار، «وساطت فیض» یکی از شئون تکوینی امامان علیهم السلام است. مقصود از وساطت فیض، آن است که خداوند به واسطه ایشان نعمت های خاص و عام خود را بر بندگانش فرو می فرستد. در معنایی بالاتر، این عالم و پایداری آن چیزی جز فیض خداوند نیست که خداوند چنین فیضی را به واسطه وجود امامان علیهم السلام انجام می دهد. نگارنده در این پژوهش، با رویکردی نقلی به اثبات این شان و تحلیل آن پرداخته است. اگرچه در نگاه نخست، شان وساطت فیض غالیانه می نماید و ممکن است مورد انکار برخی قرار گیرد، در روایات معتبر و متعددی این شان برای امامان علیهم السلام ثابت شده است.