عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۹۵۱۶۴پ
فارسی
فارسی
تعیین سطح سولفید هیدروژن بیضه و بررسی اثر تجویز هیدروسولفید سدیم بر عملکرد اسپرم بافت بیضه و استرس اکسیداتیو در موش های صحرایی مدل واریکوسل
[پایان نامه]
کیوان لریان
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۸
۶۸ص.
جدول،نمودار
سی دی
کارشناسی ارشد
فیزیولوژی پزشکی
۱۹/۸
مقدمه : با وجود اینکه مطالعات مختلفی استفاده از آنتی اکسیدان ها را جهت کاهش ناباروری و جلوگیری از آن در واریکوسل پیشنهاد کرده اند اما هنوز ضرورت تحقیقات بیشتر در این زمینه وجود دارد. سولفید هیدروژن به عنوان سومین انتقال دهنده ی گازی درون بدن، دارای اثرات آنتی اکسیدانی در اعضا مختلف بدن است. در این مطالعه به تعیین سطح سولفید هیدروژن بافت بیضه و اثر تجویز هیدروسولفید سدیم بعنوان دهنده ی سولفید هیدروژن بر فاکتور های اسپرمی (زنده مانی، حرکت، تعداد و مورفولوژی)، شاخص-های استرس اکسیداتیو (مالون دی آلدهید و سوپر اکسید دیسموتاز) و فاکتورهای بافتی (قطر، ضخامت و محیط لوله های منی ساز) پرداخته شده است.مواد و روشها : در اين مطالعه تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند : 1) شم 2) واریکوسل 3) واریکوسل + هیدروسولفید سدیم. القای مدل واریکوسل بوسیله ی روش Turner انجام گرفت. حیوانات با کتامین و زایلازین بیهوش شدند، سپس ورید کلیوی چپ و محل ورود ورید اسپرماتیک چپ مشخص شد و یک سوزن به قطر85/0 میلی متر به موازات ورید کلیوی چپ قرار گرفت و انسدادی نسبی با نخ 4 صفر سیلک بر روی ورید کلیوی ایجاد گردید. در گروه شم، حیوانات تحت بیهوشی و عمل جراحی قرار گرفتند ولی ورید کلیوی چپ مسدود نشد. در گروه واریکوسل + هیدروسولفید سدیم حیوانات یک هفته پس از القا واریکوسل هیدروسولفید سدیم با دوز 30 میکرومول بر لیتر در آب آشامیدنی به مدت 8 هفته دریافت کردند. در انتهای دوره، قسمت انتهایی اپیدیدیم برای بررسی فاکتور های اسپرم (زنده مانی، حرکت، تعداد و مورفولوژی) مورد استفاده قرار گرفت. از بافت بیضه برای تعیین شاخص های استرس اکسیداتیو (مالون دی آلدهید و سوپر اکسید دیسموتاز)، سطوح سولفید هیدروژن و فاکتور های بافتی (قطر، ضخامت و محیط لوله های منی ساز) استفاده گردید.نتایج : واریکوسل سطح سولفید هیدروژن بافت بیضه را بطور قابل توجهی کاهش داد. سطح سولفید هیدروژن بافت بیضه در پی تجویز هیدروسولفید سدیم افزایش چشمگیری داشت. تجویز هیدروسولفید سدیم به عنوان دهنده سولفید هیدروژن موجب افزایش درصد اسپرم های متحرک نسبت به اسپرم های مرده و درجا گردید. این ماده سبب افزایش زنده مانی و حفظ مورفولوژی طبیعی اسپرم ها و افزایش تعداد اسپرم ها شد. میزان فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز در واریکوسل کاهش پیدا کرد که تجویز هیدروسولفید سدیم سبب افزایش آن شد. میزان سطوح مالون دی آلدهید بافت بیضه افزایش یافت که به دنبال تجویز هیدروسولفید هیدروژن این میزان کاهش پیدا کرد. فاکتور های ساختاری بافت بیضه مانند قطر، ضخامت و محیط در پی القا واریکوسل کاهش یافتند که هیدروسولفید سدیم سبب بهبود این فاکتور ها گردید.نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که کاهش سطح سولفید هیدروژن در بیضه می تواند به ناباروری کمک کند و تجویز هیدروسولفید سدیم به عنوان دهنده سولفید هیدروژن باعث بهتر شدن عوارض ناشی از واریکوسل مانند ناباروری می شود.
بیضه
Testis
a14
a14
واریکوسل
سولفید هیدروژن
استرس اکسیداتیو
هیدروسولفید سدیم
اسپرم
، پدیدآور
لریان، کیوان
، استاد راهنما
، استاد راهنما
سیفی، بهجت
کدخدایی، مهری
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ایران
20230123
۱۹۱۲ف
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
