بررسی نابرابری در شیوع آگاهی از تشخیص پوشش درمان و كنترل موثر دیابت شیرین در ایران براساس نتایج مطالعه STEPS در سال ۱۳۹۵
[پایان نامه]
لیدا پرسه
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۵۹ص
دکتری فوق تخصصی
غدد و متابولیسم
۱۴۰۱/۰۵/۱۹
مقدمه: دیابت شیرین یکی از چالش برانگیزترین بیماری های مزمن برای سیستم های بهداشت جهانی است. دیابت بر همه گروه های اقتصادی اجتماعی در ایران تأثیر می گذارد و حتی در برخی شرایط مشاهده شده است که بار آسیب در گروه های اقتصادی اجتماعی پایین تر بیشتر است.هدف: هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی نابرابری های جغرافیایی در شیوع، آگاهی از تشخیص، پوشش درمانی و کنترل موثر دیابت در 429 شهرستان از ایران بود.روش اجرا: این مطالعه با استفاده از مدل برآورد نواحی کوچک (SES) و بر اساس نتایج پیمایش کشوری بررسی عوامل خطر بیماری های غیر واگیر (STEPS) در سال 2016، در ایران اجرا گردید. مدل سازی شیوع، آگاهی از تشخیص، پوشش درمانی و کنترل موثر دیابت در تمام مناطق ایران بر اساس داده های موجود را تخمین زد. نتایج مدلسازی در مقیاسهای جغرافیایی و اقتصادی-اجتماعی مختلف ارائه شد تا امکان مقایسه در سراسر کشور فراهم شود. نتایج: در سال 2016، شیوع دیابت بین % 18/3 تا % 84/19 برای زنان و% 36/2 تا %10/19 برای مردان متغیر بود. آگاهی از تشخیص بیماری از% 79/51 تا% 71/95 برای زنان و ٪۷3/۳۵ تا % 100برای مردان متغیر بود. میزان پوشش درمانی از % ۲3/۳۷ تا ٪۶1/۸۵ برای زنان و % 43/24 تا % 51/80 برای مردان متغیر بود. میزان کنترل مؤثر دیابت برای زنان بین % 05/12 تا % 61/63 درصد و برای مردان % 86/11 تا % 97/72 متغیر بود. در سراسر مناطق ایران، بین بالاترین و پایین ترین میزان شیوع، آگاهی از تشخیص، پوشش درمانی و کنترل موثر دیابت تفاوت قابل توجهی وجود داشت. شاخص های تمرکز شیوع دیابت، آگاهی از تشخیص و پوشش درمانی برای هر دو جنس، مثبت و معنی دار بود. در حالي كه شاخص كنترل موثر در هر دو جنس منفي و معني دار بود.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه وجود نابرابری در میزان شیوع، آگاهی از تشخیص، پوشش درمانی و کنترل موثر دیابت را در اکثر مناطق ایران تایید می کند. برای مدیریت این نابرابری ها در ایران، راهبردها و سیاست های مناسب تری در سطح جمعیت ضروری می باشد.