Uzlaştırma müessesesi, mağdur haklarının korunması yönündeki gelişmeler neticesinde ortaya çıkan onarıcı adalet anlayışının uygulamalarından biridir. Bu müessese aslında kültürümüze yabancı olmayan bir kavram olmasına rağmen ne yazık ki Mülga Türk Ceza Kanunu ile Mülga Ceza Muhakemesi Usulü Kanununda yer almamakta idi. 2005 yılında yapılan düzenleme ile mevzuatımıza ilk önce Türk Ceza Kanunu ile girmiş olup daha sonra yapılan değişiklikle Ceza Muhakemesi Kanunumuzda yer almaya başlamıştır. Uzlaştırma sürecinde yer alan aktörler; uzlaştırmacı, mağdur ve faildir. Bu müessesenin temelinde, mağdurun mağduriyetinin giderilmesi ve failin yargılama ortamına yönlendirilmemesi yer almaktadır. Uzlaştırmacı tarafından, taraflar arasında iletişim kurulması sağlanarak tarafların özgür iradeleriyle aralarındaki husumet giderilmeye çalışılmaktadır. Bu bağlamda uzlaştırma, alternatif uyuşmazlık çözüm yöntemlerinden biridir. Uzlaştırma, yargının iş yükünün azaltılması ve toplumsal barışın sağlanmasına katkıda bulunmaktadır. Bu çalışma ile uygulanmaya yeni başlanan ve Türk Ceza Hukuku'nda önemli bir yere sahip olan uzlaştırma müessesesi anlatılmaya çalışılmıştır. Çalışmada, araştırmanın temel konularını irdeleyen farklı kaynaklardan ve yargı kararlarından yararlanılmıştır. Uzlaştırma müessesesinde köklü değişiklikler gerçekleştiren 6763 sayılı Kanun değişiklikleri, uygulamaya yönelik örnekler ve uygulamada karşılaşılan problemlere yer verilmiştir.