بررسی رابطه اینترفرون آلفا با تراکم استخوان در مبتلایان به هپاتیت C
[پایاننامه]
/شهرزاد کریمی
[بی جا]
کاشان
، ۱۳۹۰
۷۰ص.
چاپی
دکترای تخصصی
بیماریهای داخلی
کاشان
سابقه و هدف:هپاتیت مزمن عبارت است از یک رشته اختلالات کبدی با علل و شدت متغیر که د آنها التهاب و نکروز کبدی به مدت دست کم ۶ ماه ادامه می یابتددرمان انتخابی تمام انواع هپاتیت مزمن ویروسی ، اینترفرون- آلفا می باشد کاهش تراکم استخوان سبب بروز یک سری عوارض از جمله شکستگی خود به خودی بدون تروما می شود با توجه به عوارض کاهش تراکم استخوان و تناقصات موجود در این زمینه در این بررسی برآن شدیم تا BMD بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن را قبل و بهد از درمان با اینترفرون مقایسه نمائیم . مواد و روشها: در این بررسی هم گروهی (کوهورت) ۲۲ بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن نیازمند اینترفرون در طی یک دوره ۶ ماهه از لحاظ تراکم استخوانی ارزیابی شدند از کلیه افراد مورد مطالعه قبل از دریافت اینترفرون تست سنجش تراکم استخوان BMD به روش DXA به عمل آمد نتیجه BMD قبل از تجویز اینترفرون در فرم طلاعاتی از قبل تنظیم شده ثبت گردید ۶ماه پس از درمان با اینترفرون آلفا مجدداگ از بیماران BMD توسط دستگاه قبلی سنجسده شد و نتیجه آن در فرم اطلاعاتی ثبت گردید کلیه اطلاعات لازم از قبیل سن، جنس، بیماری زمینه ای و شرح حال مصرف دارو نیز از بیماران پرسیده شد و در فرم اطلاعاتی ثبت گردید میزان دریافت اینترفرون ۳ میلیون واحد یک روز درمیان بود پس از جمع آوری اطلاعات و استخراج انها ،داده ها وارد نرم افزار SPSS ۱۴ شده و از آزمون کای اسکوئر و wilcoxon جهت مقایسه میانگین استفاده شد . یافته ها: در میان بیماران مورد مطالعه ۲۱ نفر ۹۵/۵درصد مذکر و تنها ۱ نفر ۴/۵درصد مونث بوده اند میانگین سنی بیماران ۷/۸۳مثبت منفی ۳۴/۰۴سال بوده است و نیمی از بیماران در گروه سنی ۳۰تا ۳۵ سال قرار داشتند بیماران مورد مطالعه از نظر هیچ کدام از شاخص های دانسیته استخوانی T-score و Z-score بعد از درمان با اینترفرون آلفا نسبت به قبا از آن تفاوت آماری معنی داری با یگدیگر نداشته اند ۰/۰۵