مقایسه نتایج یافته های الکتروفیزیولوژی و بالینی بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ قبل و بعد از عمل جراحی در بیمارستان شهید بهشتی و نقوی کاشان در طول یک سال (۱۳۸۳-۱۳۸۴)
[پایاننامه]
/امیرحسین میرمحمد صادقی
[بی جا]
کاشان
، ۱۳۸۵
۴۲ ص.
چاپی
دکترای تخصصی
جراحی
کاشان
سابقه و هدف: با توجه به اهمیت تشخیص و پیگیری بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ ، ارزیابی بالینی و الکتروفیزیولوژیک قبل و بعد از عمل جراحی در ۲۰ بیمار تائید شده از نظر سندرم فوق الذکر انجام شد و یافته های قبل و بعد از عمل جراحی با یکدیگر مقایسه شد. مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی بر روی ۲۰ بیمار مراجعه کننده به بیمارستانهای شهید بهشتی و نقوی کاشان در سال ۱۳۸۳-۱۳۸۴ که با نجام تست الکترومیوگرافی - هدایت جریان عصبی تشخیص آن تائید شده باشد انجام گرفت . با استفاده از یک دستگاه ۴ کاناله و توسط یک متخصص توانبخشی تمام بیماران واجد شرائط ، الکترومیگرافی - سرعت هدایت عصبی شده و بعد از تائید وارد مطالعه شوند. تمام بیماران معیارهای ورودی مطالعه را داشتند که از ۲۵ نفر و یا ۲۷ دست فقط ۲۰ نفر جهت ادامه بررسی در مطالعه قرار گرفتند که فقط ۲۰ دست مورد مطالعه قبل و بعد از عمل جراحی قرار گرفت. شدت بالینی و الکتروفیزیولوژی قبل و بعد از عمل و زمان تاخیر هدایت عصبی و دامنه موج جریان عصبی قبل و بعد از عمل مقایسه شد. زمان بررسی بعد از عمل یک هفته بعد از عمل بود که با استفاده از آمار توصیفی اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و جداول مربوطه رسم شد. یافته ها: از ۲۰ بیمار ، ۱۷ بیمار (۸۵ درصد) زن و ۳ نفر (۱۵ درصد) مرد بودند . ۶۶/۷ درصد (۲ نفر) مردان بالای ۴۰ سال و ۶۶/۷ درصد (۱۳ نفر) زنان زیر ۴۰ سال بودند . میانگین سن کل بیماران ۵/۸۵ بعلاوه منهای ۳۵/۸ بود. ۱۷ نفر (۸۵ درصد) قبل از عمل علامت تینل مثبت داشتند که ۷۰ درصد بعد از عمل جراحی منفی شد و ۸۵ درصد(۱۷ نفر) علامت فالن مثبت داشتند که ۷۵ درصد بعد از عمل منفی شد .هیچ کدام از بیماران قبل از عمل دارای شدت بالینی طبیعی نبودند .کلیه بیماران پس از عمل دارای از نظر علائم بالینی بودند. اختلاف دامنه موج جریان عصبی قبل و بعد از عمل جراحی در بین بیماران ۹۵ درصد بعلاوه منهای ۱/۶ بود و آزمون t اختلاف معنی داری را بین دامنه موج قبل و بعد از عمل نشان داد (P<۰/۰۰۱) که نشانی بهبودی بیماران از نظر الکتوفیزیولوژی است. اختلاف زمان تاخیر هدایت عصبی قبل و بعد از عمل در بیماران ۰/۴۹ بعلاوه منهای ۱/۰۲ ثانیه بود و آزمون آماری t اختلاع معنی داری را بین زمان تاخیر قبل و بعد از عمل نشان می دهد .(P<۰/۰۰۱) نتیجه گیری و توصیه ها: جهت پیگیری پس از درمان بیماران نیاز به انجام مطالعات الکترودیاگنوزیس نمی باشد و با علائم بالینی می توان بیماران را پی گیری کرد و عمل جراحی در کلیه بیماران باعث بهبودی و تخفیف علائم شده است . بررسیهای الکترو دیاگنوزیس در بیماران راهنمای خوبی برای تشخیص بیماری می باشد