مجدالدینملکالکلاممیرزاعبدالمجیدمتخلصبمجدبنمیرزاکریم ؛ دیباچه نویس: عبدالحمید امیر الکتّاب بن ملک الکلام
کاتب: مرتضیالحسینیالبرغانی
طهران
جناب میرزا علیخان
۱۳۳۶- ۱۳۳۷ق.
مطبعه آقا میرزا علی اصغر
۵۹، ۱۲۵-۱۲۸ص.
مجدول؛ دو ستون
؛ قطع : ۲۲ سم.
فارسی
آغاز دیباچه: بسمله حضرت ولی النعم و خداوندگارم مجدالدین ملک الکلام میرزا عبدالمجید متخلّص به مجدی بن عارف ربّانی میرزا کریم قدّس سرّه شرح نژاد و سرگذشت زندگانی خودشان را با قلم معجز نگار نگاشته اند
آغاز دیوان: قصاید در حمد و مناجات یا رب چه گویمت که نه تعلیم تست آن/ یا خود چه خواهشی است که ماند ز تو نهان...
انجام: چو خاشاک بر خاک خواهی فتاد/ بجا ماند نی ایمن از خشم باد.
شکل و سجع مهر:مهر بیضی شکل به سجع «ملکالکلام» در صفحه ۵۹ آورده شده است .
ثبت ۱۰۵۲۹۶: یادداشت از سعید نفیسی :«دواوین شعری ایران شماره ۶۰۵» به همراه امضای استاد سعید نفیسی در صفحه بیاض ابتدای کتاب؛ مهر کتابخانه سعید نفیسی در ابتدای کتاب؛ یادداشت اهدای کتاب از سوی صاحب دیوان ملک الکلام مجدالدین میرزا عبدالمجید به استاد نفیسی :«این منتخبات دیوان خود را بعنوان یادگار خدمت جناب مستطاب آقای میرزا سعید خان نفیسی اهدا نمود ۲ جمادی الاولی ۱۲۹۹» به همراه مهر بیضی شکل به سجع «ملکالکلام» (ص۲)
ثبت ۱۵۶۷۹: یادداشت تملک از محمدعلی ناصح به سال ۱۳۴۱ق. در صفحه بیاض در ابتدای کتاب
حاج ميرزا عبدالمجيد سقزی ملقب به ملك الكلام و متخلص به مجدی بن ميرزا كر يم وی از ادبا و شعرای نامی كردستان و ايران بوده و از سوی ناصرالدِينشاه قاجار به «ملكالكلام» ملقب گرديده است. او از خوشنويسان برجسته عصر خويش به شمار می آمد و سالها در سنندج كاتب حاج ظفرالملك اَردلان بوده و از اين راه امرار معاش می نموده است. در ابتدای کتاب شرح حالی از شاعر آورده است و در آخر نیز توصیف کیمیای سعادت امام محمد غزالی طوسی آمده است .
ثبت ۱۵۶۷۹: اهدائی رئیس انجمن ادبی ایران محمدعلی ناصح