/ حکیم ابو النجم احمد معروف به شصت کله المتخلص بمنوچهری دامغانی
؛ كاتب : محمد جعفر
؛ دیباچه نویس : رضا قلی خان متخلص بهدایت
[بی جا]؛
حسب الخواهش مشهدی الله ویردی
، ۱۲۸۵ ق.
کارخانه مشهدی الله ویردی
۱۳۹ص؛
سرلوح دار؛ مجدول؛ دو ستون؛ راده
؛ قطع: ۲۲ سم
فارسي
آغاز:
آغاز:
انجام:
انجامه:
آغاز دیباچه : بسمله دیباچهٔ دیوان و ذکر احوال ملک الادباء و سلطان الفصحاء و البلغا حکیم منوچهری دامغانی در تذکره های شعراء هر یک لختی از اقوال و . . . . .
آغاز متن : . . . .بسمله همی ریزد میان باغ لؤلؤها بزنبرها / همی سوزد میان راغ عنبرها بمجمرها . . . . .
انجام: ... احباب ترا سعادت بیغم باد/ تا شاد نبیذ و باده گیرید بچنگ.
انجامه: حرره عبدالاحقر محمّد جعفر تحریراً فی ۲۲ رجب المرجب سنه ۱۲۸۵.
تاريخ کتابت : ۱۲۸۵ ق.
نوع و درجه خط:
نستعلیق
حواشی اوراق:
یادداشت های مربوط به نسخه :
معانی برخی لغات است با ذکر خود لغت .
شکل و سجع مهر:
منوچهری دامغانی شهرت ابو النجم احمد ، متخلص به منوچهری ، فت۴۳۲ ه ق، شاعر بزرگ طبیعت پرداز و قصیده سرای ایرانی ، مبتکر مسمط ؛ در مقدّمه رضا قلیخان هدایت اشاره دارد که در سال ۱۲۲۴ در دارالسلطنه ری چند دیوان از او مطالعه کرده و در بین تذکره های قدیم اشعار او را جمع آوری کرده در این دیوان بتحریر درآورده است. هدایت گوید شنیده ام که سی هزار بیت داشته ولی جز سه هزار از آنرا (از قصائد و مقطعات و مسمطات و رباعيات و غزل ) بدست نياورده ، نسخه منظوره فقط دیوانی از قصاید و مسمطات اوست .