بررسی شیوع و عوامل موثر بر همراهی سایکوز در بیماران مبتلا به صرع در درمانگاه صرع بیمارستان روزبه از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
جابر دریجانی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۸۳ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
روانپزشکی
Date of degree
۱۴۰۱/۰۲/۱۷
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: با توجه به شیوع همراهی بیماری های روان در بیماران مبتلا به صرع نسبت به سایر افراد جامعه به ویژه تجربه علایم سایکوتیک و تاثیر مخرب آن بر کیفیت زندگی این افراد ما برای اولین بار در ایران بر آن شدیم تا شیوع نسبی این پدیده و ارتباط زمانی آن با حملات صرع را در بیمارستان روزبه به عنوان یک بیمارستان فوق تخصصی رفرال سنجیده و عوامل احتمالی مرتبط به آن و اثر بخش ترین درمان در این افراد را شناسایی کرده به این امید که در آینده بتوان به صورت کارامد تری این بیماران را درمان نمود.روش بررسی: مجری طرح به استخراج متغیر های تعریف شده از۲۲۳ پرونده های منتخب ورود به مطالعه با توجه به جدول اعداد تصادفی پرداخت، کلیه پرونده ها شامل ۵۰۰ پرونده بایگانی شده درمانگاه صرع بیمارستان روزبه در سال1390 تا 1399 بود و همچنین کلیه بیماران مراجعه کننده به درمانگاه صرع طی دوره مطالعه نیز ارزیابی شده و افراد واجد شرایط با توجه به معیار های ورود و خروج وارد مطالعه شدند. در نهایت اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS نسخه 24 توسط تست های آماری مناسب آنالیز گردید.یافته ها: از 53 بیمار ارزیابی شده، 26 بیمار (49.1%) جنسیت مذکر و 27 بیمار (50.9%) جنسیت مونث داشته اند. همچنین میانگین و انحراف معیار سن برابر با 1.4±34.7 سال بوده، در 43 بیمار (81.1%) سابقه سایکوز در خانواده و در 44 بیمار (83.0%) سابقه صرع در خانواده وجود داشته است. همچنین دفعات تشنج در 7 بیمار (13.2%) کمتر از یک بار در سال، در 13 بیمار (24.5%) دو بار و یک بار در سال، 12 بیمار (22.6%) 3 بار در سال و 8 بیمار (15.1%)، چهار بار و بیشتر بوده است. نوع صرع نیز در 34 بیمار (64.2%) از نوع GTC و در 19 بیمار (35.8%) از نوع TLE بوده است. ارتباط زمانی سایکوز و صرع نیز در 6 بیمار (11.3%) از نوع پره ایکتال، در 31 بیمار (58.5%) ایکتال و در 23 بیمار (43.4%) پست ایکتال بوده است. دفعات سایکوز نیز در 1 بیمار (1.9%) کمتر از یک بار، در 13 بیمار (24.5%) یک بار، در 19 بیمار (35.8%) دو بار، در 15 بیمار (28.3%) سه بار و در 5 بیمار (9.4%) چهار بار و بیشتر بوده است. از نظر سایکوز نیز در 40 بیمار (75.5%) وجود نداشته و درمان شده و در 13 بیمار (24.5%) سایکوز مقاوم بوده است. شایع ترین داروی مصرفی نیز هالوپریدول بوده است که در 35 بیمار (66.0%) مورد استفاده بوده است. از سوی دیگر تنها سابقه خانوادگی سایکوز با سایکوز ارتباط معنادار آماری داشته است (P=0.038)، بر این اساس می توان بیان کرد که سابقه خانوادگی سایکوز به عنوان یکی از عوامل موثر در بروز سایکوز در صرع می باشد. با این وجود سایر شاخص های ارزیابی شده شامل سن، جنسیت، دوره زمانی تشنج، دوره سایکوز، سابقه خانوادگی صرع، دفعات تشنج، نوع صرع و وضعیت زمانی سایکوز، با وقوع سایکوز ارتباط معنادار آماری نداشته است.بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج مشاهده شده در این ارزیابی، علایم سایکوز و عدم پاسخ به درمان در اغلب بیماران مشاهده شده است، همچنین سایکوز تنها با سابقه خانوادگی آن ارتباط معنادار آماری داشته است.