بررسی مقایسه ای تغییرات eGFR در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو دارای آلبومینوری و فاقد آلبومینوری مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی طی سال های 1395 -1399
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
رقیه بالایی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۵۹ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
بیماری های داخلی
Date of degree
۱۴۰۱/۰۴/۰۲
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه : حدود 20 تا 40 درصد از بیماران مبتلا به دیابت تیپ دو در طی دوره بیماری دچار درجاتی از آسیب به کلیه می شوند که عمدتا به صورت آلبومینوری و افزایش کراتینین بروز پیدا می کند. این روند در بیماران با یکدیگر تفاوت های قابل توجهی دارد، به طوری که تعداد بسیاری از بیماران مبتلا به ماکروآلبومینوری می توانند GFR های طبیعی داشته باشند و هم چنین بسیاری از بیماران با کاهش GFR نیز دفع آلبومین در محدوده ی نرمال نشان می دهند. به همین خاطر در این مطالعه ی هم گروهی بر آن شدیم تا به بررسی مقایسه ای میزان GFR در بین بیماران مبتلا به دیابت نوع دو با مقادیر مختلف آلبومینوری بپردازیم.ابزار و روش ها : در این مطالعه هم گروهی تاریخی، 1107 بیمار مبتلا به دیابت تیپ دو وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک و شرح حال کامل به همراه اندازه گیری قد و وزن و شاخص توده بدنی و فشارخون سیستولیک و دیاستولیک و آزمایشات اولیه ( قند خون ناشتا، قند خون دوساعته، هموگلوبین A1C، پروفایل لیپید، کراتینین و اوریک اسید) در ویزیت ابتدایی و ویزیت های فالوآپ که به فاصله ی شش ماهه انجام می شدند در پرونده ی بالینی بیماران ثبت گردید. پس از جمع آوری اطلاعات و وارد کردن آنها به دیتابیس SPSS، بررسی های آماری بر روی آنها انجام گرفت، به منظور بررسی ارتباط میان متغیر های کمی از ضریب Spearman و به منظور بررسی متغیر های کیفی با بکدیگر از Chi-square’s test استفاده شد. در مطالعه ی ارتباط میان متغیر های کمی با کیفی از independent t-test و One way ANOVA test استفاده گردید. نمودار ها با استفاده از نرم افزار excel 2019 رسم گردید. در تمامی آنالیز ها مقادیر p-value زیر 0.05 به عنوان نتیجه معنادار برآورد گردیده است. نتایج : مهمترین فاکتورهای مرتبط با میزان آلبومینوری در ویزیت ها شامل جنسیت، فشارخون سیستولیک، هموگلوبین A1C و اوریک اسید بوده اند . ارتباط معناداری میان میزان فیلتراسیون گلومرولی و آلبومینوری در اکثریت بیماران در ویزیت های مختلف یافت نگردید و بیش از نیمی از بیماران با GFR های پایین تر از 60 ml/min/m2 در هر ویزیت هم چنان مقادیر آلبومینوری طبیعی داشتند. در صورتی که بیماران را به گروه های نرموآلبومینوریک (0-30 میلی گرم در روز)، میکروآلبومینوریک (30-300 میلی گرم در روز) و ماکروآلبومینوریک(بالای 300 میلی گرم در روز) تقسیم کردیم، میزان قند دوساعته(mg/dL) در بیماران نرموآلبومینوریک به میزان معناداری پایین تر از دو گروه دیگر و تیتر اوریک اسید سرم(mg/dL) در بیماران ماکروآلبومینوریک به میزان معناداری بالاتر از دو گروه دیگر قرار داشت. در بررسی تغییرات GFR نیز می توان چنین اظهار کرد که در ابتدای مطالعه بیشترین مقادیر GFR مربوط به بیماران میکروآلبومینوریک بوده است (فاز هیپرفیلتراسیون ) و پس از آن افت شدیدی نشان داده است.نتیجه گیری : از تمامی مطالب فوق می توان چنین نتیجه گرفت که بررسی آلبومینوری 24 ساعته همراه با اندازه گیری میزان فیلتراسیون گلومرولی می بایست به صورت توامان در برنامه فالوآپ بیماران مبتلا به دیابت نوع دو جای گیرد و حذف هر یک می تواند باعث عدم شناسایی تعدادی از بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی شود