یکی از دغدغههای همیشگی علمای مسلمان حرمت و حلیت غنا و موسیقی بوده است. هم قرآن کریم و هم روایات معصومین علیهم السلام لهو و لعب ناشی از غن و موسیقی را تقبیح کردهاند. از این روست که بیشتر علمای اسلام اعم از شیعه و سنی به حرمت و دست کم کراهت غنا و شنیدن آن حکم کردهاند. البته از همان صدر اسلام برخی از اقسام عنا از جمله حدی خوانی و چاووشی خوانی حاجیان از منظر برخی مباح بوده است. با این همه کمتر عالم برجستهای را در جهان اسلام می شناسیم که به حلیت و اباحه فراگیر آن بر اساس مبنایی اصولی حکم کرده باشد. در جهان اهل سنت ابوحامد غزالی و در جهان تشیع ملامحسن فیض کاشانی از کسانی هستند که به چنین جانبی مایل شدهاند. فیض به تاریخ مساله و افق صدور روایات آشنایی قابل توجهی داشته و روایات منع و تحریم را ناظر بر عهد خلفای اموی و عباسی دانسته است. او هرچند در این باب عمیقا از غزالی متاثر است، اما طریقی اختصاصی دارد در این مقاله به جهت توجه فیض به افق تاریخی بحث کوشیدهایم انچه به زعم وی موجب تحریم برخی اقسام غنا شده، از حیث تاریخی مورد بحث قرار دهیم بدون این مقدمه و اطلاع از مواجهه مسلمین با غنا به هیچ روی نمیتوان به فهم دقیقی از موضع فیض کاشانی و اهمیت کار وی نائل شد.
TRANSLATED AS
Author
مهدی کمپانی زارع
UNIFORM TITLE
General Material Designation
بر سماع راست هرکس چیر نیست (بررسی دیدگاه فیض کاشانی در باب غنا)
COVER TITLE
مجموعه مقالاتی در بررسی آراء و احوال و آثار فیض کاشانی