اثر حفاظتی عصاره بادرنجبویه برتغیرات رفتاری ، بافتی در مدل تجربی بیماری پارکینسون القاء شده توسط OHDA ۶ : نقش استرس اکسیداتیو
General Material Designation
[طرح تحقیقاتی]
First Statement of Responsibility
/ سلامی و روغنی
Subsequent Statement of Responsibility
؛ راضیه ملک محمدی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
کاشان
Name of Publisher, Distributor, etc.
: دانشگاه علوم پزشکی کاشان
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۳.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
الکترونیکی - لوح فشرده
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
سابقه و هدف :بیماری پارکینسون یک اختلال نوروپاتولوژیک شایع است که به علت دژنراسیون نورون های دوپامینرژیک بخش متراکم جسم سیاه ایجاد می شود .داروی دی هیدروکسی فنبل آلانینDOPA) - (Lهنوز در درمان بیماری پارکینسون به کار می رود .با این حال اطلاعات کمی در رابطه با درمان های حفاظت کننده نورونی در دسترس است .با توجه به خاصیت حفاظت کننده نورونی و آنتی اکسیدانی گیاه بادرنجبویه، هدف بررسی حاضر بررسی اثر عصاره آبی گیاه در مدل تجربی بیماری پارکینسون بود . مواد و روشها :در این مطالعه تحقیقاتی از نوع تجربی، موش های صحرایی (۴۸) به طورتصادفی به چهار گروه شم، تحت تیمار با عصاره، ضایعه دیده و ضایعه دیده تحت تیمار با عصاره تقسیم شدند .در این بررسی، مدل اولیه بیماری پارکینسون توسط تزریق۵/۱۲ میکروگرم۶ -هیدروکسی دوپامین به داخل استریاتوم طرف چپ ایجاد گردید .دو گروه شم و ضایعه دیده تحت تیمار، مورد گاواژ عصاره بادرنجبویه یکبار در روز به میزان ۱۰۰ میلیصگرم به ازاء کیلوگرم وزن بدن قرار گرفتند .عصاره بادرنجبویه در سه نوبت با فاصله زمانی ۲۴ ساعت به حیوانات خورانده شد و نوبت سوم تجویز خوراکی یک ساعت قبل از جراحی بود .در هفته دوم پس از جراحی رفتار چرخش به دنبال آپومورفین در طی یک ساعت و تعداد نو رون های بخش متراکم جسم سیاه و ارزیابی شاخص های استرس اکسیداتیو، مالون دی آلدئید (MDA) و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (SOD)مورد بررسی قرار گرفت . یافته ها :تیمار گروه کنترل با عصاره تأثیر معنی داری بر تعداد چرخش القاء شده به وسیله آپومورفین و نورون های بخش متراکم جسم سیاه نگذاشت .تجویز خوراکی عصاره آبی گیاه بادرنجبویه به گروه ضایعه دیده موجب کاهش تعداد چرخش های القاء شده به وسیله آپومورفین شد و کاهش نورون های بخش متراکم جسم سیاه را در این گروه تخفیف داد و موجب کاهش سطح مالون دی آلدئید در مقایسه با گروه ضایعه دیده شد، اما موجب تغییر در فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در گروه ضایعه دیده و تیمار شده با عصار بادرنجبویه در مقایسه با گروه ضایعه دیده نشد . نتیجه گیری :تجویز خوراکی عصاره آبی بادرنجبویه دارای اثر حفاظتی در برابر توکسیسیتی۶ -هیدروکسی دوپامین در مدل تجربی بیماری پارکینسون است که در حفظ نورون های دوپامینرژیک و تضعیف عدم تقارن حرکتی در حیوانات منعکس شده است . کلیدواژه ها :بیماری پارکینسون، عصاره آبی بادرنجبویه،۶ -هیدروکسی دوپامین