شرح مفصلی است بر نهج البلاغه در چهار جلد که جلد سوم آن در سال ۷۸۶ق. به پایان رسیده است. این شرح برگرفته از سه شرح ابن میثم و ابن ابی الحدید و قطبالدین کیدری است و در مواردی آرای ابن ابی الحدید را نقل میکند. از شرح ابن عتایقی تنها جلد ۱ و ۳ باقی مانده و از ج ۲ و ۴ تاکنون نسخهای شناخته نشده است.