مساله و دغدغه اصلي مقاله پيش رو بررسي رابطه هويت هاي جمعي در ايران و مشخصا هويت ملي (يا ايراني) و هويت مذهبي (يا اسلامي) با هويت امنيت پايدار است. فرضيه اصلي نگارنده آن است که رابطه ميان هويت هاي متنوع موجود در جامعه ايران عامل اصلي تحقق امنيت پايدار است. بر اين اساس در ابتدا به بررسي نسبت امنيت پايدار و هويت به لحاظ نظري پرداخته و سپس مفهوم هويت ايراني و اسلامي بررسي شده است. در بررسي وضعيت موجود، رابطه ميان هويت ايراني و اسلامي از نوع ترکيبي و هم نشيني و عدم مزاحمت بوده و هست. براي تحقق امنيت پايدار نيز راهبرد امنيتي کشور بايد به سمت تقويت رويکرد وحدت در کثرت و ترکيب گرايي ميان انواع هويت هاي جمعي اعم از ملي، اسلامي و قومي (و حتي هويت مدرن) باشد. براي تحقق شرايط امنيت پايدار بايد درصدد تقويت رابطه ميان فرهنگي و کاهش حساسيت هاي بين فرهنگي ميان پيروان و علاقه مندان به انواع خرده هويت هاي موجود در جامعه ايران بود. به طور مشخص برقراري امنيت پايدار در جمهوري اسلامي منوط به پيوندزني و تعامل ميان هويت هاي متعدد فرهنگي و اجتماعي است و بايد ظرفيت هاي تکنکيي و مهارت هاي ارتباطي براي افزايش تعاملات بين فرهنگي ارتقا و افزايش يابد.
قطعه
عنوان
فصلنامه آفاق امنيت
شماره جلد
، ۵(۱۴)
تاريخ نشر
، بهار ۱۳۹۱
توصيف ظاهري
: ص. ۱۲۹-۱۵۰
اصطلاحهای موضوعی کنترل نشده
اصطلاح موضوعی
هويت ايراني اسلامي
اصطلاح موضوعی
هويت ديني
اصطلاح موضوعی
امنيت پايدار
اصطلاح موضوعی
روابط ميان فرهنگي
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )