بحث از تحریف یا عدم تحریف قرآن از همان قرون اولیه در میان مسلمانان مطرح شد. قاطبه علمای مذاهب مختلف اسلامی به عدم تحریف لفظی قرآن حکم کردند و تنها جماعتی اندک که بیشتر آنان از جماعت اهل حدیث و حشویه بودند، به تحریف قرآن قائل شدند. شیعیان نیز هرگونه تحریف لفظی - اعم از تحریف به نقصان یا زیادت - را باطل دانستند و ادلهی بر نادرستی آن ذکر کردند در میان علمای شیعه از قرن سوم تا اکنون کمتر عالم برجستهای را میتوان یافت که در آثار خود تصریحا به دفع شبهات پیرامون تحریف قرآن نپرداخته باشد از جمله این افاضل می توان به شیخ طوسی اشاره کرد وی در یکی از مقدمات تفسیر تبیان و نیز مقاطع مختلفی از این تفسیر با توجه به سخنان برخی از استادان خود ادله مختلفی را در رد قول به تحریف ذکر میکند. ادله وی را میتوان در پنج دسته مورد بررسی قرار داد ادله تاریخی که در بیشتر مستندات وی ناظر به سخنان سیدمرتضی در طرابلسیات است، به اهتمام خاص پیامبر صلی الله علیه و اله و پیروان ایشان در جمع آوری و ضبط قرآن اشاره دارد دلیل اجماع و عقل نیز بیشتر بر اساس مبانی وی در آثارش مورد بررسی قرار گفته و بیش از آنکه مبتنی بر تصریحات شیخ باشد به اصول اندیشه وی راجع است ادله قرآنی وی بیش از همه از آیه شریفه حفظ و آیه شریفه عدم اتیان باطل قابل استفاده است و در میان ادله روایی شیخ، تاکید بر حدیث شریف ثقلین است. در پایان مقاله نیز شبههای در باب تعارض یا عدم تعارض دیگاههای شیخ طوسی در بحث نسخ و تحریف ناپذیری بررسی می شود و مشکل آن با ارجاع به مبانی شیخ و نیز تفکیک حیطه ثبوت و اثبات مرتفع می گردد.
ترجمه
پديدآور
شهرزاد راهنما بیات
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
ادله شیخ طوسی بر تحریف ناپذیری قرآن کریم
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )