بررسی دو پلیمورفیسم در اینترونهای ۳ و ۶ ژن P۵۳ در مبتلایان به سرطان تیروئید در شمال غرب ایران
نام نخستين پديدآور
/رقیه دهقان الوار
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
: دانشکده علوم طبیعی
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
ژنتیک
زمان اعطا مدرک
۱۳۹۰/۱۱/۱۳
کسي که مدرک را اعطا کرده
دانشگاه تبریز
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
P۵۳یک عامل رونویسی فسفوپروتئینی است که در پاسخ به استرسهای متنوع سلولی نظیر هیپوکسی، فعال شدن نابه جای انکوژنها و آسیب DNA فعال شده و سبب القای توقف چرخهی سلولی یا آپوپتوز میشود .ژن P۵۳ دارای پلیمورفیسم های متعددی در اگزونها و اینترونهایش است که درگیری برخی از آنها در افزایش خطر ابتلا به سرطان گزارش شده است .در میان این پلیمورفیسم ها به نظر می رسد که پلیمورفیسم آرژنین /پرولین کدون۷۲ ، مضاعف شدگی یک ناحیهی ۱۶ جفت بازی در اینترون ۳ و جانشینی G۱۳۹۶۴C در اینترون ۶ دارای اهمیت عملکردی باشند .در تحقیق حاضر به بررسی ارتباط این پلیمورفیسم ها و هاپلوتایپهای آنها با افزایش خطر ابتلا به سرطان تیروئید پرداختهایم .در مجموع ۱۰۶ فرد مبتلا به تومور تیروئید، شامل ۲۹ مورد فولیکولار آدنوما و ۷۷ مورد کارسینوما و ۱۶۰ فرد سالم، از نظر ژنوتیپهای سه پلیمورفیسم اینترون۳، اینترون ۶و اگزون ۴ مورد مطالعه قرار گرفتند .نتایج به دست آمده برای پلیمورفیسم ها، هاپلوتایپهای دو مارکری و هاپلوتایپهای سه مارکری با استفاده از نرم افزار SHEsis و برنامه ی آنلاین http://statpages.org/ctab۲x۲.html مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند .ارتباط معناداری بین هیچ یک از سه پلیمورفیسم با افزایش خطر ابتلا به سرطان تیروئید یافت نشد، اما فراوانی ژنوتیپ) -/۱۶ins) -۱۶insدراینترون ۳ به طور معناداری در تومورهای بدخیم بیشتر از تومورهای خوش خیم بود و ژنوتیپ (Arg/Arg) در اگزون ۴ در مبتلایان زیر ۵۰ سال فراوانی بالاتری داشت .در رابطه با ترکیبات ژنوتیپی، ترکیب ژنوتیپی)-/۱۶) (Arg/Pro) (G/G) +۱۶به طور معناداری در بیماران بیشتر از افراد سالم بود و در مقابل ترکیب ژنوتیپی) -/۱۶) (Arg/Pro) (G/G) -۱۶در گروه کنترل فراوانی بیشتری از گروه بیمار داشت .در بررسی هاپلوتایپهای دو مارکری، تنها اختلاف قابل توجه در توزیع فراوانیهای هاپلوتایپهای اینترون ۳ و اگزون ۴ بود که نشان میداد هاپلوتایپPro) - (۱۶Insدر افراد کنترل رایج تر است .اختلاف تقریبا معناداری در توزیع فراوانیهای هاپلوتایپهای سه مارکری بین دو گروه بیمار و کنترل مشاهده شد و هاپلوتایپ) -G) -Pro-۱۶Insدر افراد سالم فراوانی بالایی داشت .بر طبق نتایج حاصل ترکیب ژنوتیپی)-/۱۶) (Arg/Pro) (G/G) +۱۶به طور معناداری در بیماران بیشتر از افراد سالم بود و هاپلوتایپهایPro) - (۱۶Insو)-G) -Pro-۱۶Insبا خطر کاهش یافتهی ابتلا به تومور تیروئید همراه بودند .در صورت تایید نتایج حاصل از دادههای ما در مطالعات گسترده تر ممکن است که بتوان از آنالیز هاپلوتایپ های سه پلیمورفیسم اینترون۳ ، اگزون ۴ و اینترون ۶ به عنوان مارکری برای تعیین خطر نسبی ابتلا به سرطان تیروئید، بویژه در افراد مستعد با سابقهی خانوادگی مثبت، استفاده کرد
متن يادداشت
P53 is a phosphoprotein that functions as a transcription factor and is activated in response to diverse cellular stresses, such as hypoxia, the inappropriate activation of oncogenes and DNA damage, resulting to induction of cell cycle arrest or apoptosis. There are several polymorphisms in both exons and introns of P53 that some of them have been reported to be involved in increased risk of cancer. Among these polymorphisms, it has been thought that arginine / proline polymorphism at codon 72, 16 bp duplication in intron 3 and intron 6 G13964C substitution have a functional significance. In this study, we have examined the association of these polymorphisms and their haplotypes with an increased risk of thyroid cancer.A total of 106 patients with thyroid tumor, including 29 follicular adenomas and 77 carcinomas, and 160 healthy controls were genotyped at three polymorphic loci in introns 3 and 6 and exon 4. The SHEsis software and http://statpages.org/ctab2x2.html online program were applied for polymorphisms, two-marker and three-marker Haplotypes analysis. We could not find a Significant association between any of the three polymorphisms with increased risk of thyroid cancer. However, (-16ins/-16ins) genotype frequency was significantly higher in malignant tumors rather than benign ones and (Arg / Arg) genotype in exon 4 had a higher frequency in patients under 50 years of age. The combined genotypes analysis revealed that the (-16/+16) (Arg/Pro) (G/G) combination was significantly more frequent in patients rather than controls and contrastingly the (-16/-16) (Arg/Pro) (G/G) combined genotype had a higher frequency in healthy subjects. As a regard to two-marker Haplotypes, the only significant difference was in frequencies distribution of intron 3 and exon 4 haplotypes that indicated (16Ins-Pro) haplotype was more common in controls rather than patients. There was almost a significant difference in frequencies distribution of three-marker haplotypes between cases and controls and (-16Ins-Pro-G) haplotype was found with a higher frequency in healthy subjects. According to our results, there were associations between (-16/+16) (Arg/Pro) (G/G) genotype combination with increased and (-16Ins-Pro) and (-16Ins-Pro-G) haplotypes with decreases risk of thyroid tumor development in Iranian-Azeri patients. If these results are confirmed in larger studies, haplotype analysis of three polymorphisms of intron 3, exon 4 and intron 6 could be useful in determination of relative risk of thyroid tumor development, especially in susceptible individuals with a positive family history
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )